نيمه هاي شب بود. خسته و كوفته از ميهماني برگشته بودم. بعد از يك دوش حسابي بهترين لباس خوابمو پوشيدم و رفتم كه خوب بخوابم تا بتوانم صبح زيبايي را دوباره شروع كنم.
روي تختم دراز كشيدم. و منتظر اومدن خواب به چشمهايم شدم. همين كه چشمامو بستم احساس كردم كسي از پنجره اتاقم به داخل آمد و به آرامي كنارم نشست. تمام تنم به شدت لرزيد. از ترس چشمامو باز نكردم، زبونم بند اومده بود. تنها بودم و نمي دونستم بايد چيكار كنم. آروم آروم پاهام شروع به لرزيدن كردن، كمرم و بعد همه جاي تنم به آرامي و آهستگي.
قلبم تند تند مي زد. لحاف را محكم به دور خودم پيچيدم. نمي تونستم چشمامو باز كنم. همين كه به موهاي سرم رسيد، پيشانيم غرق عرق شده بود و لب و بيني ام كبود. قلبم ايستاد، توان فرياد كشيدن هم نداشتم.
قلبم تند تند مي زد. لحاف را محكم به دور خودم پيچيدم. نمي تونستم چشمامو باز كنم. همين كه به موهاي سرم رسيد، پيشانيم غرق عرق شده بود و لب و بيني ام كبود. قلبم ايستاد، توان فرياد كشيدن هم نداشتم.
بيچاره من..... چقدر تنهاييم سرد بود.
يك دفعه از جام بلند شدم و يك عطسه ي محكم كردم و ديدم كه حسابي سرما را خوردم.
ديشب در تنهايي سرما كنارم بود.
تبادل لینک هوشمند 